Er kwamen mensen tot Zacharia met de vraag of ze weer op de afgesproken tijd moesten vasten, zoals zij nu al zeventig jaar hadden gedaan. Zacharia geeft geen antwoord naar eigen inzicht, maar hij wacht op een antwoord van de Here.
God kent de harten van Zijn kinderen en het antwoord van God treft ons als gelovigen diep in het hart: „En wanneer gij eet en drinkt, eet en drinkt gij dan niet voor uzelf?” (:6).
Misschien denken we dat eten en drinken niets te maken heeft met vasten, maar voor God heeft het alles met elkaar te maken. Want als we eten en drinken voor onszelf, zal ons vasten ook voor onszelf zijn.
God wil geen gespleten leven: een groot deel voor onszelf en ook een stukje voor God. Eten en drinken is identiek aan ons dagelijkse leven want als we niet eten en drinken, dan werken we er wel voor. En als ons hele dagelijkse leven niet aan God is gewijd, dan moeten we niet denken dat onze gebeden, ons vasten en onze erediensten iets met het dienen van God te maken zullen hebben. Als ons carnavallen niet met God te maken heeft, dan heeft ons vasten ook niets met God te maken. Daarom blijft de hemel van koper als we bidden en ons vasten werkt alleen maar uit dat we hongerige magen krijgen, zodat ons hart meer naar brood dan naar God gaat verlangen! Maar als ons dagelijkse leven gekenmerkt wordt door een wandel met God, door eerlijkheid, liefde en barmhartigheid (:9), dan leven we met een geopende hemel, dan is er een voortdurende wandel met God, dan kennen we Hem in al onze wegen. Laten we daarom, ieder persoonlijk en in het leven met elkaar, onze harten verheffen tot God in eten en vasten, dan zal de duisternis voor ons op de vlucht gaan!